พอแล้ว

บางครั้ง เรื่องบางเรื่องก็คงต้องยอมจำนนต่อโชคชะตา บางครั้งก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันคงไปต่อไม่ไหว ยอมแล้ว ไม่ดันทุรังแล้ว แค่ไหนแค่นั้น ในเมื่อคำตอบมันจ่ออยู่ที่ตรงหน้าประตูแล้ว จะพยายามเปิดประตูมองข้ามคำตอบแล้วเข้าไปข้างในให้เหนื่อยอีกทำไม?