ครั้งที่ 22 “ไนท์ แชมเปี้ยนชิพส์” ซึ่งเป็นการแข่งในเวลากลางคืนครั้งแรกของโลกด้วย ซึ่งครั้งนี้เรามีโอกาสได้ดูถ่ายทอดสดการแข่งขันรุ่นเยาวชนชายทางช่อง thai pbs ด้วย (ที่บ้านเป็นโอตาคุจักรยาน โดยเฉพาะแม่ พ่อก็เป็นแต่น้อยกว่าแม่ เราจึงได้รับอิทธิพลและซึมซับเรื่องจักรยานมาจากที่บ้าน)
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ดูแข่งจักรยาน ดูแล้วมันสนุกดี ชายหนุ่ม(รุ่นเยาวชน เอ๊าะๆ รุ่นราวคราวเดียวกัน) ปั่นแข่งกันไม่หยุดไม่หย่อน อีกทั้งต้องทำงานกันเป็นทีม มีการวางแผนเป็นเรื่องเรื่องเป็นราว ไม่ใช่ปั่นๆไปข้างหน้าให้ถึงเส้นชัยอย่างเดียวเหมือนที่เราเคยเข้าใจ ซึ่งการแข่งขันครั้งนี้มีนักกีฬาหลายชาติที่เข้าร่วมการแข่งขัน หนึ่งในนั้นคือ "ญี่ปุ่น" (บล็อกนี้เป็นบล็อกที่ติ่งญี่ปุ่นมาก 5555) หนุ่มยุ่นอายุพอๆกันกับเราเลย ใส่ชุดสีขาว โดยที่คนพากย์ได้บอกถึงการทำงานเป็นทีมของญี่ปุ่นอย่างยอดเยี่ยม เขาก็บรรยายนู่นนี่ไป จนกระทั่งบอกว่า 'ทีมญี่ปุ่นก่อนมาแข่งที่นี่ ได้ไปเก็บตัวที่เชียงรายประมาณเดือนหนึง' พูดเท่านั้นแหละ เรานี่ *อ๋อ* ออกมาเลย นึกขึ้นได้เลยว่า ช่วงเดือนที่ผ่านมามีนักปั่นจักรยานญี่ปุ่นมาซ้อมเก็บตัวแถวบ้านเรานี่เอง
ช่วงก่อนๆ เรากับเพื่อนมักจะชวนกันไปที่ถนนใหญ่เพื่อ...พากันไปดูหนุ่มญี่ปุ่นปั่นจักรยาน...(โดยที่ไม่รู้เลยว่าคือนักปั่นทีมชาติ)55555 พวกนางน่ารักกันมากกกกก ใส่ชุดปั่นแล้วดูหล่อดูเท่ มีหลากหลายไซส์มาก บางคนถ้าเป็นรุ่นใหญ่ก็จะสูงใหญ่กันมาก แต่ถ้ารุ่นเยาวชนนี่จะเตี้ยๆ ป้อมๆ ขาเป็นมัดเลย 55555 แต่คาวาอี้มากกก เวลาพวกนางปั่นผ่าน เราจะแอบหลบๆมุมแล้วจะโกนออกไปว่า "กัมบาเระ" หรือไม่ก็ 'คาวาอี้' พวกนางก็ปั่นกันอย่างไม่หยุดไม่ยั้ง เหงื่อท่วมโชกตัว ปั่นกันเป็นกลุ่มอย่างแข็งขัน บางครั้งเราก็ต้องคอยลุ้นตอนรถสิบล้อ หรือรถพ่วงขับผ่านพวกนาง เพราะถนนมันแคบ รถเยอะ และอันตรายมาก แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
จนมาเจอพวกนางในทีวีและ...ได้แชมป์ (จริงๆเราเชียร์ทีมไทยนะ >O<)
ถึงแม้จะไม่รู้จักกัน แต่เราแอบไปส่องบ่อยๆ แอบเป็นกำลังใจให้อย่างเงียบๆ ตอนดูทีวี ได้เห็นตั้งแต่ออกสตาร์ทไปจนถึงตอนเข้าเส้นชัย ฉันล่ะภูมิใจในตัวพวกนายจริงๆ สมแล้วกับที่พวกนายฝึกซ้อมอย่างหนักเป็นเดือนๆ ชื่นชม ปลาบปลื้ม ปลื้มใจ จริงๆ
ไว้ปีหน้ามาปั่นแถวบ้านเราอีกนะ
