หลายๆครั้งรู้สึกว่าตัวเองถูกย่ำยี หลายๆครั้งรู้สึกว่าตัวเองเป็นของตาย หลายๆครั้งรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ศาลาพักใจ
แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน เป็นฝ่ายที่ไม่ยอมหยุดในขณะที่อีกฝ่ายหยุดตั้งนานแล้ว เป็นฝ่ายที่ก่อเรื่องขึ้นเองทั้งหมด หลอกตัวเองไปวัน พร้อมกับความเพ้อฝันที่เป็นจริงได้ยาก
ไม่ได้อยากจะโทษแต่เขาฝ่ายเดียว อยากโทษตัวเองมากกว่า เป็นคนเสนอตัวเองว่าจะนู้นนี่นั่น แล้วพอเค้าจะให้ทำก็จะปฏิเสธ ทำไมเราถึงเป็นคนกลับกลอก ไม่รักษาคำพูด?
เอาจริงๆก็รู้สึกผิดอยู่ไม่ใช่น้อย คิดว่าไม่น่าปล่อยให้มันถลำลึกมาจนถึงขั้นนี้
ณ ตอนนี้ถ้าเลือกได้ อยากให้เค้าถอยออกไปอีกครั้ง และก็อยากให้ตัวเราเองไม่พยายามไปดึงเค้ากลับมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น